Σίγουρα δεν είναι δείγμα υγείας οι πολωτικές σε μία κοινωνία αντιθέσεις, προδίδουν μάλλον την ύπαρξη μόνιμων συντελεστών νοσηρότητας, που άντεξαν ακόμα και σε συνθήκες πτώχευσης και ο υποτέλειας του Κράτους.
Επίσης, οι αντιθέσεις αυτές μειώνουν τις αναμονές για το καλύτερο, μετατρέποντας την αντίδραση σε καθεστώς και κυρίαρχο λόγο.
Δεν διαμορφώνουν περιβάλλοντα χώρο και αντιλήψεις για την συνύπαρξη και την συνεννόηση, όχι μόνο σε Εθνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Με τέτοια απογοητεύτηκα δίπολα πώς να προκύψει ευτυχία; Όταν η δημοκρατία μαθαίνει στους πολίτες ότι η παρανομία είναι ελευθερία, η αυθάδεια ισότητα και η αναρχία ευδαιμονία, τότε είναι μία κατεστραμμένη, ανύπαρκτη δημοκρατία που οδηγεί στην πώρωση και όχι στην ευτυχία.
Κάτω από αυτό το πρίσμα λοιπόν, οφείλουμε να δούμε σήμερα στο αυτοδιοικητικό τοπίο με διαφορετικό μάτι. Χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς δογματισμούς, με συναντίληψη, κοινό βηματισμό και προοδευτικό πρόσημο.
Οι συνθήκες πλέον ευνοούν την καλλιέργεια μιας νέας κουλτούρας συνεννόησης στην αυτοδιοίκηση, με δυνάμεις συντεταγμένες και όχι οχυρωμένες πίσω από τις διακηρύξεις και τις μεγαλοστομίες.
Πρέπει να επιδιώξουμε τη συμφιλίωση με την κοινωνία, με στόχο την μεγαλύτερη διάχυση των ωφελειών.
Μας το επιβάλλει η προοπτική του τόπου.
Μανόλης Θερμός